लखलखणारे पुनवचांदणे सर्वांगावर लेऊन ये
तुझ्या मुलायम ओंजळीतुनी स्वप्न उद्याचे घेउन ये
लालकेशरी सुर्यकळीचा भाळावरती लाव टीळा
क्षितिजावरला चंद्र देखणा कुंतलातुनी माळुन ये
दारी माझ्या आल्यावरती प्राजक्ताशी थांब जरा
गंधवादळी बहरामध्ये चिंबचिंबशी न्हाउन ये
घरात माझ्या चैतन्याच्या चार अक्षता टाक गडे
उरात माझ्या सळसळणारी वीज अनामिक होऊन ये
लखलखणारे पुनवचांदणे सर्वांगावर लेऊन ये
तुझ्या मुलायम ओंजळीतुनी स्वप्न उद्याचे घेउन ये
स्वप्न उद्याचे घेऊन ये
कवीः प्रसाद कुलकर्णी
ग्रंथाली
तू शब्दांचा हा नजराणा दिलास हातांमध्ये
शब्द फुलांचा गंधच आता रंध्रां रंध्रांमध्ये
नरेंद्र प्रभू
अभिजात वास्तवाची तिरपागडी कहाणी.
-
महाराष्ट्र ह्या नावाचे एक राज्य आहे. तिथे बऱ्याच आधीपासून लोक एक भाषा बोलत
आले आहेत. किती आधीपासून हे नक्की सांगता येईलच असे नाही. पण इसवी सनाच्या
१२-१३व...
4 weeks ago
0 comments:
Post a Comment